اعلام انصراف مالك نساجي مازندران از تيمداري در فوتبال مازندران، بی توجهی بیش از حد مالک صنعت ساری به تیم خود و گلایه مدیرعامل تیم شموشک نوشهر از حرکات مخرب اطرافیان تیم، ما را بر آن داشت تا در این بار،عملکرد دوگانه و غیرقابل هضم اداره تربیت بدنی و هیات فوتبال را مورد نقدی و بررسی قرار دهیم.
بر همگان پوشيده نيست فوتبال مازندران در دو دهه گذشته شاهد روزمرگي و رخوتي عذاب آور شده بود.دو دهه اي كه به مرور زمان،تيمهاي اين استان فوتبال خيز به علت بي پولي و ورشكستگي يكي پس از ديگري به ورطه نابودي كشيده شدند و اثري از آنها باقي نماند.
اما دو سالي است به واسطه نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي شاهد حضور بخش خصوصي در فوتبال ماتم زده مازندران هستيم.شموشك نوشهر به واسطه حضور سيد حمزه حسيني تا حدودي از جاده پسرفت خارج شده است و رو به حرفه اي گرايي گراييده است.در شهر ساري بعد از بيست سال دوري از اقتدار و هيجان تيمي به نام صنعت شكل گرفته است كه نتايجش باعث تابيدن نور اميد در دل فوتبال دوستان ساروي شد.نساجي مازندران به عنوان قديمي ترين و ماندگار ترين تيم استان كه حتي سقوط به ليگ دسته دو كشور را نيز در كارنامه خود دارد آنچنان در برابر ناملايمتي هاي فوتبال ايران دوام مي آورد تاجائيكه لجاجتش جواب مي دهد و بعد از سالها دربدري و بي پولي بالاي سر خود شخصي به نام مهدي پرهام را بيند تا بيش از پيش رويايي صعود اين تيم به ليگ برتر به واقعيت نزديك شود.
ولي متاسفانه در طي اين يكي دو سال اخير شاهد اعمال سياستهايي از سوي مراجع ورزشي استان هستيم كه باعث دلسردي مالكان تيمهاي بزرگ استان شد و آنها را ترغيب به خروج از فوتبال بي در و پيكر مازندران كرد.اينطور كه پيداست اداره كل تربيت بدني و هيات فوتبال مازندران هيچ برنامه اي براي رشد و پيشرفت فوتبال استان ندارند.نهادهايي كه براي فراهم كردن حضور بخش خصوصي به فوتبال مازندران دخالت و تلاش داشته اند ولي در ادامه شاهد كنار كشيدن آنها از ميدان هستيم.تاجائيكه بخش خصوصي با نااميدي تمام،گزينه روي آوردن به افراد سياسي استان را تنها راه ماندن در فوتبال مازندران انتخاب كرده اند.
مالك شموشك نوشهر براي مقابله با اطرافیان سودجو و از ميان بردن مشكلات كمرشكن تیم،در رسانه ها به فرماندار اين شهر پناه مي برد.هواداران صنعت ساري بعد از اينكه ميبينند در طي اين چند ماه اثري از مالك خصوصي تيم و حمايتهايش نيست به جاي دادخواهي از تربيت بدني و هيات فوتبال استان به نماينده مجلس شوراي اسلامي پناه مي برند.ظاهرا مالك خصوصي نساجي مازندران بعد از دوسال در مي يابد نبايد اميدي به وعده هاي تربيت بدني و هيات فوتبال داشته باشد و بايد به همان نماينده مجلس شوراي اسلامي و استانداري و اخيرا شهرداري قائمشهر دل ببندد.
در سالهايي كه ليگ برتر فوتبال ايران را مشتي فلز و ماشين احاطه كرده است و تيمهاي ايران در تسخير مس و آلومينيوم و آهن و فولاد و چدن و استيل و يا آلاتي مانند سايپا و پيكان و تراكتور و و قطار و باطري مي باشند جاي بسي تاسف است كه استاني به مانند مازندران با اين همه رزومه و استعداد در فوتبال،توانايي داشتن حتي يك تيم در ليگ برتر را ندارد.
براستي فوتبال مازندران چه جايگاهي در فوتبال ايران دارد؟نگاهي به تيمهاي حاضر در ليگ برتر بياندازيد!!به قول يكي از دوستان اگر تيري را در كمان بگذاريد و بدون هدف به سمت ليگ برتر فوتبال ايران شليك كنيد مسلما به يك بازيكن مازندراني برخورد خواهد كرد.مطمئنا متوجه منظور ما شده ايد.آري فوتبال ايران چه در ليگ برتر و چه دسته اول سرشار از بازيكن مازني مي باشد كه به علت نبود يك تيم مقتدر و در حد انتظار فوتبال در ليگ برتر، اين ديار را ترك كرده اند.كافيست نگاهي به داربي پايتخت و داربی اصفهان بياندازيد تا براحتي شاهد هنرنمايي مازنيهاي حاضر در چهار تيم مقتدر ايراني حاضر در ليگ آسيا باشيد.
سال قبل با كلي دبدبه و كبكبه همه جا اعلام كرديم مازندران هم يكي از معدود استانهايي است كه طرح آسيا ويژن در آن پياده مي شود و زير نظر كنفدراسيون فوتبال آسيا قرار گرفته است.بابت اين طرح افتخار آميز كلي عكس يادگاري گرفته شد و شاهد احساس غرور آقايان بوديم.ولي اي كاش براي يك لحظه فكر مي كرديم نتيجه اين طرح چيست؟استعداد از مازندران،زحمت از مازندران،پرداخت هزينه هاي گزاف از مازندران،به كار بردن نيروي انساني از مازندران.ولی استفاده از نتيجه اين طرح برای ساير استانها؟آيا نتيجه زحمات و تلاش مربيان و دلسوزان اين ديار را ساير استانها بايد ببرند؟براستي كدام تيم در استان از استعدادهاي شكوفاي اين طرح استفاده خواهد كرد؟
سالهاست مردم مازندران از اينكه ميبينند در صنعت مادر و توسعه بخش ايران محلي از اعراب ندارند و كارخانه هاي عظيم و استراتژيك كشور در ساير استانها احداث مي شود دچار سرخوردگي شده اند.اما هواداران فوتبال دوست مازندران در كنار اين غصه، اندوهي ديگر را نيز به جان مي خرند جايي كه ميبينند هر يك از اين كارخانه ها در ورزش كشور داراي چندين تيم در رشته هاي مختلف مي باشند.و جالب اينكه تيمهايي مانند كاخانه مس استان كرمان فقط در فوتبال از چند تيم در شهرهاي مختلف استان بهره مي برد.بعيد است كسي از پيشرفت شگرف فوتبال اصفهان آگاهي نداشته باشد.
اگر پولهاي كلان دو كارخانه دولتي ذوب آهن و فولاد سپاهان به حساب فوتبال اين شهر واريز نمي شد آيا باز هم شاهد همچين پيشرفتي بوديد؟چگونه شهري به مانند تبريز در طي دوسال برنامه ريزي مدون به يكباره صاحب دو تيم درليگ برتر ايران مي شود. ظاهرا بايد گسترش فولاد را نيز براي سال آينده در نظر بگيريم.البته در اين مورد مثال زياد داريم كه از حوصله اين بحث خارج است.
و اما نگاهي به فوتبال مازندران بياندازيد!!با اين شرايط و بضاعت بايد هم تيمي برخواسته از دولت در اين استان وجود نداشته باشد.ولي حالا كه بخش خصوصي با شناسايي استعدادهاي شگرفت اين استان در زمينه بازيكن خلاق و تكنيكي و همچنين استقبال هواداران، به فوتبال استان روي آورده است چرا بايد شاهد سياست يك بام و دو هواي تربيت بدني و هيات فوتبال استان باشيم؟
سياست يك بام و دو هوا از اين جهت كه خود اين نهادها براي ورود بخش خصوصي به فوتبال تلاش مي كنند و زمينه را فراهم مي كنند ولي در ادامه از انجام وعده هاي داده شده سر باز مي زنند و به تدريج خود را كنار مي كشند و به نوعي پشت مالكان خصوصي اين تيمها را خالي مي كنند؟
حسين فارسي با سلام و صلوات و با كلي وعده و وعيد توسط نماينده مردم ساري در مجلس به فوتبال ساري پاي مي گذارد ولي معلوم نيست بين اين شيرازي از يك طرف و تربيت بدني و هيات فوتبال استان از طرف ديگر چه مي گذرد كه نه تنها هواداران و مسئولان بلكه مربي وبازيكنان تيمش نيزاز زيارت اين آقا محروم مي شوند چه برسد به اينكه از حمايتهاي او برخوردار شوند.به قول احمد پريشان ليدر با اخلاق ساروي آوردن اين تيم به ساري و در ادامه عدم حمايت از اين تيم نتيجه اي براي ما نداشت جز اينكه شاهد زبانه كشيدن آتش دشمني هواداران قائمشهري و ساروي باشيم.پريشان در ادامه گفت:از اينكه نمي توانم به قائم شهر بروم و ديگر تيم محبوب استانم، نساجي را تشويق كنم تاسف مي خورم.
داستان نداری و بی پولی تیم فوتسال راه ساری نیز کم به قدیمی ترین تیم فوتسال ایران ضربه نزده است.ضرباتی که حمایت مادی و معنوی دستگاه ورزش استان را می طلبید ولی چه فایده که سعید نجاریان باید به پاداشهای حداکثر یک میلیونی مدیرکل تربیت بدنی استان برای یک برد (که آنهم از طریق بلندگو در سالن برگزاری اعلام می شد) دلخوش کند و برای تقویت روحیه چند جوان مستعد فوتسال کاری از دستش بر نمی آید.
از سوي ديگر سيد حمزه حسيني مالك شموشك از ناملايمتيها رنج مي برد و درد دل مي كند.متاسفانه بحران روحی شموشک در همین هفته نمایان شد و دیدیم با وجود جایگاه خطرناکی که در جدول دارد باید از دو بازی خانگی محروم شود.واما داستان مهدي پرهام خيلي جالب تر است.مالك تهراني نساجي به اميد اينكه صاحب تيمي پرطرفدار و قديمي شده است وارد فوتبال قائم شهر مي شود.
اتفاقا خود رئيس تربيت بدني واسطه بين مالك قبلي و مهدي پرهام مي شود.ولي در طول سال گذشته چندين بار شاهد كشمكش و درگيريهاي اداري بين مالك قبلي و فعلي نساجي و تربيت بدني استان بوديم.تا اينكه در تابستان سال گذشته مسئولان رده بالاي ورزش استان در دفتر مهدي پرهام در تهران قول همه گونه همكاري را به ناجي فوتبال قائم شهر( از ديد هواداران نساجي) مي دهند و اعلام مي كنند ظرف دو ماه آينده سند باشگاه به نام پرهام زده خواهد شد.حال اگر از تعلل هفت هشت ماهه تربيت بدني براي زدن سند باشگاه به نام پرهام بگذريم نمي توان قول ديگر تربيت بدني مبني بر واگذاري شش هكتار زمين به پرهام را ناديده گرفت.زميني كه کمک شایانی به مالك نساجي براي ساخت استاديوم خصوصي و مجهز خواهد کرد.
واقعا جاي سوال است حال كه همچين افرادي حاضرند همچين سرمايه گذاريهاي كلاني برای فوتبال مازندران انجام دهند، به چه علت به اين راحتي از دست مي دهيم؟به نظر شما اگر افرادي مانند پرهام قصد سرمايه گذاري در فوتبال ساير استانها را داشته باشند استقبال مسئولان ورزش آن استانها از امثال مهدی پرهام چگونه است؟
مطمئنا مسئولان استان شاهد بودند يا شنيدند در پايان بازي نساجي و آلومينيوم هرمزگان چه اتفاقاتي افتاده است.اتفاقاتي كه بسياري آن را مسبب عدم صعود نساجي به ليگ برتر قلمداد مي كنند.اتفاقاتي كه علتش واقع شدن استاديوم پير و خاطره انگيز قائمشهر در وسط شهر مي باشد.اتفاقاتي كه باعث مي شود نه تنها مسئولان امنیتی استان بلکه مسئولان ساير شهرها بلكه كشورهای دیگر هم در قبال اين حركات مشمئز كننده ،نسبت به امنيت مردم شهر و مصالح كشور احساس خطر كنند و عكس العمل نشان دهند.
حال كه شخصي مانند مهدي پرهام نسبت به ساخت استاديومي در شان شخصيت مردم و فوتبال استان در خارج از شهر تمايل نشان مي دهد علت اين همه سنگ اندازي چيست؟چرا بايد احساس شود به فوتبال مازندران با ديدي ورزشي نگريسته نمي شود و مسائلي ديگر نيز دخيل مي شود؟چرا در شهرهايي مانند اهواز و تبريز و.. به فوتبال اينگونه ديده نمي شود؟
مسئولان بلندپايه استان مازندران بايد بهتر از هر كسي بدانند جوانان شهري مانند قائم شهر از كوچكترين امكانات رفاهي و تفريحي حتي از يك سالن سينما بي بهره اند وتنها دلخوشي آنها تيمي است كه سالها نه براي صعود به ليگ برتر بلكه براي زنده نگه داشتن آن تلاش كرده اند و براي حمايت از اين تيم در جاده هاي كشور قرباني نيز داده اند.
مسئولان عزيز استان به خوبي مي دانند هواداران نساجي مازندران در صورتي كه تيمشان به ليگ دسته سه كشور نيز سقوط كند احساس تعلق خاطر بي مثالي نسبت به تيم خود دارند و دست از حمايت تيم خود برنمي دارند.
مديركل محترم تربيت بدني استان در سال گذشته طي مصاحبه اي اعلام كرده بود:سال ۱۳۸۹ سال ورود بخش خصوصي به ورزش استان خواهد بود.در اينجا لازم مي بينيم از آقاي پريچهره خواهش كنيم سال موفق و شيرين ۱۳۸۹ ، سال ورود بخش خصوصي به استان را با فراري دادن آنها در سال ۱۳۹۰ خراب و تلخ نكند.
مطمئنا آقاي پريچهره خوب مي داند تنها ورود بخش خصوصي به فوتبال و ورزش استان كافي نيست و فراهم كردن امكانات و شرايط لازم براي نگه داشتن آنها و ايجاد انگيزه براي بخش خصوصي بسيار مهمتر از گزينه اول خواهد بود.
امیدواریم اداره کل تربیت بدنی استان و هیاُت فوتبال استان در این روزهای حساس به جای سکوتی معنادار و آزاردهنده راهی در جهت دلگرمی بخش خصوصی برای ادامه فعالیت در فوتبال سرشار از استعداد مازندران بیابند./ مازندليگ
